 |
| Πέτρινη γέφυρα λίγο έξω από την Κυπαρισσία, αφημένη στη φθορά του χρόνου |
Πιστεύω πως αν ήθελε κάποιος να αξιολογήσει με βάση τη βαρύτητα των συνεπειών τους όλα τα σκάνδαλα που διέτρεξαν και διατρέχουν την πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία 100 χρόνια, πρώτο και με διαφορά πρέπει να έρχεται αυτό της εγκατάλειψης των σιδηροδρόμων. Όλες οι γραμμές της Πελοποννήσου έχουν μείνει στο 1904, όπως τις άφησαν οι Ιταλοί που τις κατασκεύασαν! Και μιλάμε για το πιο οικολογικό μέσο μεταφοράς που κινείται πάνω στη γη. Γιατί και οι ταχύτητες είναι πλέον πολύ μεγάλες και η χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας δεν βλάπτει καθόλου το περιβάλλον. Άσε που η τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στους αμέτρητους χώρους που διαθέτουν οι σιδηρόδρομοι θα την καταστήσουν τελείως ανέξοδη. Στον μεγάλο και ιστορικό σταθμό του Άμστερνταμ υπάρχουν 14 διπλές ράμπες και ο τεράστιος ηλεκτρονικός πίνακας με τις αναχωρήσεις των συρμών φτάνει για να καλύψει μόνο το επόμενο δίωρο! Και όσο γι' αυτό το έρημο το δίκτυο που ιδίως στην Πελοπόννησο εγκαταλείφθηκε, πολλές γραμμές έχουν κλείσει, θα μας στοίχιζε η ανανέωση του πολύ φθηνότερα από χαράξεις καινούργιων δρόμων. Που, δεν λέω, και αυτές χρειάζονται. Αλλά για σκεφτείτε τη διαδρομή Κυπαρισσία- Αθήνα σε δυόμισυ ώρες! Και αυτό στο οποίο πάει τώρα το μυαλό σας για το ποιοί θα χάνανε, είναι αυτό που δίνει και την απάντηση στο μεγάλο γιατί; Εδώ και πολλά χρόνια οι λεωφορειούχοι του ΚΤΕΛ διατηρούσαν άριστες σχέσεις με την εξουσία. Πολλοί από αυτούς ήτανε και κομματάρχες. Ένας Βογιατζής διευθυντής του ΚΤΕΛ Ευβοίας υπήρξε επί ΕΡΕ (1954-1963) ο μόνιμος υπουργός συγκοινωνιών. Η δικτατορία δεν έκανε τίποτα για τα τραίνα. Και μετά την μεταπολίτευση ας μην ξεχνάμε τον αλήστου μνήμης Αντώνη Λιβάνη, τον αρχιλογιστή και πολυλεωφορειούχο του ΚΤΕΛ Πάτρας, που υπήρξε το δεξί χέρι του Αντρέα Παπαντρέου. Αλλά και εκείνον τον περίεργο Γιώργο Πέτσο που συμπλήρωσε σχεδόν 10ετία στο τιμόνι του ΟΣΕ. Απολογισμός >>>> έργο: μηδέν! χρέη: άπειρα!
